Hagelwitte stranden bij Sagori.

Strand by Sagori

Ook onze laatste dag in BauBau zijn de auto's nog beschikbaar: we willen graag langs de Universiteit van Sari en daarna gaan snorkelen. Alle gidsen gaan met ons mee, geen van de andere zeilers heeft plannen om op stap te gaan. BauBau heeft alleen een privaat gefinancierde universiteit, de regering betaalt er niet aan mee; de plaatselijke regent is de eigenaar. 

Gang op de Universiteit, het prikbord heeft betere tijden gekend

Als er in een faculteit veel studenten zijn, zoals bijvoorbeeld Engels, is er relatief meer budget beschikbaar dan als er weinig studenten zijn, zoals in de technische studierichtingen, volgens onze gids die zelf les geeft op de universiteit.

De gebouwen zien er sjofel uit; in de meeste lokalen staan alleen maar stoelen en hangt een groezelig white-board aan de muur. We zien ook een paar kantoren van leraren; wel bekers van behaalde prijzen, maar geen projector, PC of printer.  De lokalen van de basisschool van Fleur hebben, zo te zien, meer leermiddelen dan hier de universiteit! Natuurlijk zeggen we dat niet; we vinden alles "bagus", mooi.

Nirwana strand ten zuiden van Baubau

Het Nirwana strand is prachtig, maar het snorkelen valt tegen, er is relatief weinig te zien en het zicht is zeer matig. Na afloop betalen we een lunch voor alle gidsen, chauffeurs en de fotograven. Een heel gezellig afscheid.

Voet-aangedreven mini-rad

Sari, onze gids in BauBau, geeft Engelse bijles aan studenten. Ze heeft gevraagd of wij een les willen opfleuren met ons goede Engels als "native speakers". 

We hebben om zeven uur ’s avonds afgesproken in een café in de stad. We willen er lekker rustig heenlopen, maar de organisatie geeft ons een gids mee. Ook goed. De gids wil ons graag zijn vrouw en kinderen laten zien, dus lopen we een chique huis binnen. Zijn vrouw past op de kinderen van een nicht die in dit huis woont. We maken foto's in de woonkamer op het prachtige tapijt, naast de motorfiets die hier ook staat.

Het is vrijdagavond, het is gezellig druk in het centrum op het grote stuk grond naast het standbeeld van de draak, wat een paar jaar geleden is drooggelegd. Er wandelen veel meenns met kinderen. Ondernemende lieden hebben attracties voor de kleintjes gemaakt: rond de draak kunnen ze met gehuurde elektrische autootjes rondrijden, op elektrische fietsjes racen kan ook en er zijn wel een vijftal spoorbaantjes en draaiorgel-achtige attracties. Het leukste vinden we een mini-rad, aangedreven door de eigenaar met fiets trappers. De muziek komt uit een oude radio, je moet inventief zijn! Er zijn natuurlijk ook allerlei snuisterijen te koop, heliumballonnen, sieraden, kleding, horloges en veel-kleurige knuffels. Er is geen elektriciteit, iedereen neemt zijn eigen generator mee!

Natuurlijk met zijn allen op de foto na de les

De "Les"  van Sari is erg leuk. Er zijn acht studenten, die allemaal extra Engels willen leren. De meeste omdat ze Engelse leraar willen worden, maar ook een tweetal dat rechten wil studeren en een meisje dat politieagent wil worden. Hun beheersing van het Engels is nog beperkt, maar de foto's die we hebben meegenomen helpen.

's Avonds gaan we met de motor-riksja terug naar de haven

De volgende dag vertrekken we bij het allereerste licht om 5 uur 's ochtends naar onze volgende ankerplaats, Sekili. Helaas is er geen wind, pas na één uur 's middags als we langs de riffen moeten navigeren, neemt de wind stevig toe. We besluiten het grootzeil te laten zakken anders kunnen we niet afremmen als het toch te ondiep wordt. Prompt halen een paar schepen ons in, maar wij zijn toch liever heel voorzichtig.

Sikeli is een klein vissersdorpje, veel huizen staan vlak aan de waterkant op palen, een kenmerk van het Bajo volk, dat in meerdere landen, Indonesië, Filippijnen en Maleisië, woont. Vroeger woonden ze alleen op hun boten, sinds de tweede helft van de vorige eeuw wonen ze ook in huizen. Er staat een grote telefoonmast: het internet is hier prima, waarschijnlijk zijn er weinig gebruikers.

Sikeli

Het duurt nog twee dagen voordat het officiële programma hier begint. Sam organiseert een tochtje naar het strand aan de andere kant van het eiland voor de vijf boten die hier nu al liggen.

Snorkelen bij het wrak in héél helder water

 De rit erheen is erg leuk, het snorkelen interessant maar niet heel bijzonder, het zicht is maar matig. Die avond drinken alle zeilers een drankje op de Pélagie; gezellig!

Maandag organiseert Sam een tochtje naar Sagori, een klein eiland een half uurtje varen van Sekili. Er zijn maar negen zeilers die samen de kosten voor dit uitstapje delen; toch zitten we met 17 mensen aan boord van het bootje: twee vrouwen moeten toch naar het eilandje en varen mee, er zijn drie gidsen, drie bestuurders van de boot en Sam zelf natuurlijk. Ach ja...... dit is ook Indonesië. Nadat we vrouwen hebben afgezet varen we nog een half uurtje langs de prachtige lagune in alle kleuren licht- donker- en turquoise-blauw. Het water is zo verschrikkelijk helder, het nodigt enorm uit om er in te springen. Dat doen we bij een  wrak, waar het werkelijk schitterend snorkelen is. Veel grote vissen zien we niet; die zijn vast allemaal al weg-gevangen door de vele vissers hier in de buurt, maar er zijn heel veel verschillende soorten kleinere vissen en prachtig koraal!

Overstappen op een ondiepere boot bij het strand van Sagori

De lunch wordt geserveerd in het dorpje, onze grotere boot kan daar niet komen dus moeten we overstappen op een kleinere. Nils en ik besluiten over het hagelwitte strand te gaan lopen, prachtig!

Bajo huizen op Sagori; de vis hangt te drogen

Ook dit is een dorpje van het Bajo volk. Ze leven van de zee, op dit kleine eilandje is niets, zelfs geen drinkwater in het droge seizoen, zoals nu. Overal ligt vis te drogen, kleine jochies laten ons een gevangen schildpad zien. Die zal vast voor een feestmaal zijn, tot zolang wordt hij in leven gehouden in een kleine teil. Er wordt hard gewerkt aan het herstel van de boten; als er gaten geboord moeten worden, gaat de generator aan om de boormachine te kunnen gebruiken.

Wedstrijdje hoepel later rollen

Het dorp heeft een lagere school en zelfs 20 zonnepanelen! Naast voetballen is hier rennen met een ronde hoepel, gemaakt van de rand van een deksel van een verf-pot, een favoriete bezigheid voor kleine jochies. De gids organiseert een wedstrijdje; wat een behendigheid! De winnaar krijgt een biljet in de handjes gedrukt, een dubbeltje?

Lunch op de grond

De vrouwen van het dorp serveren weer een lekkere lunch. Bij terugkomst in Sekili liggen de andere schepen van onze Rally al in de baai, zij waren gestopt op een ankerplaatsje onderweg. Morgen beginnen hier de officiële festiviteiten.