Achter ons zee anker

Na ons vorige bericht blijven we steeds heel alert naar het weer kijken. Via de radio kunnen we alleen 's nachts weer ophalen, overdag kan het ook met de Iridium telefoon. Het blijft moeilijk om te beslissen wat te doen: hier op de 34-ste breedtegraad wachten tot het slechte weer voorbij trekt, of er direct achteraan en deels er doorheen in om Horta te kunnen bereiken voor de harde noordenwind dat vrijwel onmogelijk gaat maken.

Het is even wennen met de hand sturen

Het wordt helemaal lastig als op donderdag 19 mei ook onze tweede auto pilot kuren begint te krijgen: ook hier de boodschap "Drive stopped". Het lukt nog een paar uur om deze melding weg te drukken, maar uiteindelijk stopt hij (bijna) helemaal mee. Er zit niets anders op dan met de hand te gaan sturen. Dat gaat op zich prima, het is wel erg vermoeiend en mijn ellebogen doen weer pijn. Sturen met mijn voeten, in plaats van met mijn armen, helpt wel een beetje. Het is 's nachts behoorlijk koud, gelukkig zijn er genoeg warme kleren aan boord.
Het slechte weer breidt zich uit: als we daar nu achter aan en doorheen willen, betekent dat vier dagen en nachten achter elkaar met de hand sturen onder zware omstandigheden. Kunnen we dat wel aan? Zoveel ervaring met handsturen in zwaar weer hebben we eigenlijk niet. En wat als mijn elleboog het gaan begeven en mijn arm het "niet meer doet". Dan staat Nils er helemaal alleen voor, midden in het slechte weer.
Het alternatief is hier blijven rondhangen, maar dan moeten we nog veel meer dagen met de hand sturen: ook niet aantrekkelijk.
Samen bedenken we de oplossing: we zouden ons sleepanker als zee-anker kunnen inzetten. In Australië hebben we een nieuwe sleepzak gekocht. Volgens de gebruiksaanwijzing kan die ook als zee-anker worden ingezet.

Het slechte weer komt eraan

Zaterdagochtend zien we dat de voorspellingen voor die nacht nog hardere wind aangeven: langere tijd tot 35 knopen. We raadplegen het boek "Zwaar weer zeilen" en zetten het zee-anker. Volgens de beschrijving zou de Pélagie zou zich in de wind moeten draaien, maar ze blijft dwars op de golven liggen. We kijken het een tijdje aan: dit gaat goed; hopelijk blijft het goed gaan als de wind verder toeneemt. Er valt een last van me af, hier kunnen we het slechte weer afwachten. nu kan ik lekker slapen. Die nacht houden we "ankerwacht": er is altijd iemand wakker om het zee-anker in de gaten te houden.

Zo ziet onze sleepzak eruit, hier gebruikt als zee-anker

Nu is het zondag 22 mei. Het waait nog stevig, maar de 35 knopen wind is ons gepasseerd. Het zee-anker heeft het uitstekend gehouden! De Pélagie drift dwars op de wind met een snelheid van ongeveer een knoop met de wind mee. Het is wel hobbelig met al die golven die dwars onder ons door lopen, maar het is goed te doen. Het is heerlijk om samen in de salon te zitten en te overleggen nu er niet steeds iemand achter het stuurwiel hoeft te zitten. We hebben prima en lang geslapen en maken er vandaag een rustige ontspannen dag van. Mijn ellebogen hebben tijd om zich wat te herstellen.
Morgenvroeg met het eerste licht kunnen we weer verder. Helaas zal een dag later de wind tegen gaan staan. Opkruisen kan wel maar dat betekent twee keer zo lang met de hand sturen, geen aantrekkelijk vooruitzicht., Ons plan is om het zee-anker opnieuw uit te zetten en rustig te wachten tot de tegenwind ons heeft gepasseerd.
Tegen het einde van deze week is de wind weer "normaal" en denken we verder naar Horta te kunnen zeilen. Daar hopen we begin volgende week veilig aan te komen. Dit wordt onze langste oversteek in dagen tot nu toe! Nog 523 mijl naar Horta.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com