Door de Paardenbreedtes

De grote grib-file die we op maandag 9 mei ophalen ziet er goed uit om naar de Azoren te zeilen. Er komt een hogedrukgebied langs, geen wind dus even motoren, en een paar depressies met veel wind maar als we zuidelijk genoeg varen valt dat wel mee.

Op de motor door de Paardenbreedtes

Eerst moeten we nog door de Paardenbreedtes. Gerekend vanaf de evenaar, waar meestal weinig of geen wind is, kom je als je naar de polen gaat, eerst door het gebied van de passaatwinden, stabiele winden meestal vanuit het zuid-of noordoosten. In deze zone hebben we de afgelopen zes jaar grotendeels gezeild: relatief gemakkelijk. Alleen het zuiden van Australië en rond Zuid Afrika waren buiten de passaatwinden. Nu moeten we naar het oosten en zoeken daarom de westenwinden. Die vind je verder naar de polen toe, in ons geval ten noorden van het Azoren hogedrukgebied.
Eerst moeten we nog door een gebied van windstiltes, de Paardenbreedtes. Die zijn zo genoemd omdat vroeger zeilschepen hier vaak hun paarden moesten opeten als ze weken lang in deze stiltes bleven ronddobberen.
Bij ons hield anderhalve dag geleden hield de wind ermee op, gelukkig hebben wij een motor die ons in minder dan 20:00 uur door deze windstilte heen loodst.
Alleen het kleine hogedrukgebied moet vannacht nog over ons heenkomen, ook dan biedt de motor uitkomst. Morgennacht verwachten we in het gebied van de zuidwesten winden te zijn die ons naar de Azoren zullen brengen.

We vangen een prachtige zeilvis

Voor een lange oversteek hebben we meestal alleen wat kipfilet en gehakt in ons kleine diepvriesje. We gaan ervan uit dat we onderweg vis vangen, zodat er iets meer variatie in het menu kan komen.
Op deze oversteek is de hengel de eerste onstuimige dagen binnen gebleven, daarna is een grote sterke vis er met ons aas vandoor gegaan en heeft de hengel met een nieuw aas anderhalve dag werkeloos buitenboord gehangen.

Nils maakt er prachtige filetjes van, waarvan we heerlijk eten.

Donderdagochtend om 5:00 uur bij het eerste krieken van de dag heeft Nils weer beet: het blijkt een prachtige, niet al te grote zeilvis te zijn! Nils roept om assistentie en met z'n tweeën halen we het beest binnen. Het is wel jammer om zo'n prachtige vis te moeten onthoofden, maar ja we willen graag vis op het menu. Van dit exemplaar kunnen we ruim zes keer eten. Dat doen we 's avonds meteen: de vis smaakt heerlijk!
Nog 1225 mijl te gaan, we zijn bijna op de helft.
----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com