Het Kraton, het grote fort in Bau Bau

BauBau vanaf het Kraton

Na een rustige start op dinsdag 26 Augustus, worden we met koffie en Indonesische cakejes welkom geheten op de wankele stei

ger in BauBau. Ook nu zijn er een tiental gidsen, chauffeurs, auto's en een bus geregeld. Ons eerste uitstapje gaat naar het lokale museum, het huis van de laatste sultan, die hier tot 1960 heeft gewoond. Zijn nazaten hebben er een museum van gemaakt.

Mannen in de traditionele dracht heten ons welkom en voeren een vechtdans op. Leuk! Bij binnenkomst van het museum, krijgen we allemaal een verse bloemenslinger van heerlijk ruikende franchipani omgehangen door een paartje in traditionele kleding.

Het huis van de Sultan

De benedenverdieping van het huis ziet er uit alsof de sultan ieder moment kan binnenlopen: comfortabele zitbanken, een mooie eettafel en heel veel foto's aan de muur. 

HaNi in traditionele dracht

Op de eerste verdieping onder het schuine dak staan de historische voorwerpen: grote aardewerken vaten uit (China?), lange houten speren (voor de wacht?) en historisch keukengerei. Interessant. Het mooiste aan het huis is de fantastische ligging: het overdekte balkon kijkt uit op de omringende heuvels, een stukje van de stad en de baai in de verte.

De bus stopt bij een klein huisje; een smid is bezig een kleine spade te maken. De blaasbalg, gemaakt uit twee grote bamboepijpen, wordt door de handen van zijn hulpje aangedreven. Het meest interessant zijn de twee aambeelden: de een is een omhulsel van een bom, het andere een oud kanon!

De bus rijdt het Kraton binnen, het oude fort van de sultans, dat al vanaf de 15e eeuw uitkijkt op de haven van de stad. De grote muur omsluit wel 22 ha! Nu wordt dit gebied normaal bewoond, wel moeten alle huizen op een traditionele manier worden gebouwd.

Glitterkostuum wordt genaaid

Die prachtige traditionele kostuums die we hier overal zien worden met de hand gemaakt. In een soort atelier zijn wel vier vrouwen bezig de glimstenen en het gouddraad op stoffen te naaien. Wat een klus, een traditioneel kostuum is  weken werk. 

Ook de kindjes dragen glitter en zitten gehoorzaam op de bank

Alleen de rijken kunnen zich een eigen set kleren veroorloven; de normale man of vrouw huurt deze kleding voor bijvoorbeeld een bruiloft, vertelt Sari, onze gids hier.

In de open ontvangsthal van de sultan staan de stoelen klaar en wordt een prachtige dansvoorstelling gegeven met live muziek. Genieten. 

De organisatie heeft voor alle mensen, de zeilers, de dansers, de muzikanten, de gidsen en chauffeurs en de begeleidende politie een lopend buffet geregeld. Heerlijk. Daarna mogen we zelf traditionele kleding aanpassen. Dit levert veel hilariteit en leuke foto's op. Vol indrukken gaan we terug naar onze boten. We hebben nog energie om ons grote licht-weer zeil te repareren.

Koopjes zoeken op de markt

De volgende dag gaan we naar de grote markt in het centrum van de stad, altijd leuk. We moeten wel even wennen dat we naast onze twee gidsen een fotograaf en twee militairen in ons kielzog hebben. 

Het offer voor het hoogsye punt van een huis, met Sari

Uiteindelijk doet iedereen mee met onze ontdekkingstocht en wijst ons op speciale dingen, zoals het offer dat gebracht moet worden als een huis het hoogste punt bereikt: een kokosnoot met maïskolven ernaast in een mooie mand. Ook moeten we kijken naar het klaarmaken van “casuaria”, de cassave-kegel, die we al vaak in onze lunches hebben aangetroffen. Sari vertaalt alles zodat de communicatie gemakkelijk verloopt. Handig.

De schoolkinderen staan klaar voor de spelletjes

We rijden door naar een dorpje aan de kust; hier spelen we met schoolkinderen een aantal spelletjes tot grote hilariteit van iedereen. We kijken in een traditioneel huis waar een aantal weefgetouwen staan en we het zelf mogen proberen. De lunch gekookt door de plaatselijke vrouwen is lekker.

Met een Nederlands? kanon in het Kraton

's Middags staat er niks officieel's op het programma; Nils en ik willen wel graag gebruik maken van de klaarstaande auto met chauffeur en wandelen die middag onder de bezielende leiding van Sari, uitgebreid rond in het Kraton. Wat een dikke muren en uitzichten op de omringende bossen en de baai! De lijst met sultans vanaf de 13e eeuw tot 1960 is een indrukwekkend voorbeeld van de oude cultuur op dit eiland.

's Avonds gaan we met een aantal zeilers eten in het centrum van de stad een kwartiertje rijden per auto. Heel goedkoop is het niet want wij betalen ook voor de gidsen en de chauffeurs die mee-eten. Het is wel erg lekker en vooral heel gezellig!

Vandaag neemt onze organisatie ons mee naar een wijk in BauBau, waar cassave wordt verwerkt tot lekkernijen en vooral tot casuaria, de kegel die een onderdeel is van het dagelijks dieet. 

De jochies van de school zwaaien enthousiast als de bus aankomt

De verwerking van cassave is een arbeidsintensief proces: de wortel moet worden geschild, geschaafd, uitgeperst, gedroogd en uiteindelijk gestoomd met water. Dan wordt er van alles van gemaakt, ook zoete koekjes met kokos een palmsuiker. Dit is leuk om te zien, maar het allerleukste is dat we een kijkje kunnen nemen in een "gewoon huis". Het is van hout en staat op palen, op de grond in de schaduw wordt veel van het werk gedaan. Als je het trapje omhoog klimt, kom je in een grote woonkamer waar het goed toeven is op het tapijt. Daarnaast is een kleine ruimte met een televisie en een ventilator; daar weer naast is een hele simpele keuken op balken met een bamboevloer. 

De simpele keuken binnen

Door de spleten zie je de grond eronder. Er wordt gekookt op hout, of soms op petroleum. Ongeveer vijf huizen samen hebben een waterkraan. In de keuken staan grote bakken waar het water wordt bewaard. We zien een tuinslang ligge, daarmee worden de bakken waarschijnlijk gevuld. Elektriciteit is er wel, maar niet echt een riolering. Er zijn hokjes voor de wc, zo te zien voor meerdere huizen. De afvoerpijp eindigt in de grond (kakdoos). In dit wijkje zijn al een aantal houten huizen vervangen door stenen huizen, zo te zien neemt de welvaart toe. Iedereen is ontzettend vriendelijk. Nils speelt met een aantal kindjes en krijgt zowaar een prachtige omslagdoek om zich heen gehangen. Afdoen en teruggeven is er niet bij. Betalen mag ook niet. We zijn helemaal beduusd en overdonderd. We hebben alleen een aantal visitekaartjes met onze foto erop; die delen we in grote getale uit tot grote hilariteit van de vrouwen in het dorp.

Sari vertelt dat de aansluitkosten voor elektriciteit hoog zijn, er is een wachtlijst en je moet veel betalen om vooraan op die lijst te komen (corruptie?). Daarna betaalt haar moeder € 20 per maand. Ook voor water moet worden betaald. Het is geen drinkwater, dat komt uit plastic flessen, die dan ook overal rondslingeren!

Zeewier wordt in zakken gedaan, in de verte de kweekrekken

We rijden verder langs de kust door een dorp met hindoetempels, deze mensen komen uit Bali, wordt verteld. De bus stopt in Palabusa, hier wordt zeewier geteeld en parels gekweekt. Interessant om te zien.

Morgen is het onze laatste dag hier in BauBau, daarna zeilen we 60 mijl verder naar het westen naar Sekili.